1.Ochrona środowiska i wód obszaru Lokalnej Grupy Rybackiej KASZUBY

Szczegóły

Opublikowano: środa, 05, grudzień 2012

Ochrona środowiska i wód obszaru Lokalnej Grupy Rybackiej KASZUBY

Lokalne Grupy Rybackie to stowarzyszenia, które powstały by poprawić społeczną i gospodarczą sytuację branży rybackiej i związanych z rybactwem społeczności. Celem ich jest wspieranie zrównoważonego rozwoju sektora rybackiego. Na terenie województwa pomorskiego funkcjonuje 8 lokalnych grup rybackich. Obszar tzw. Pojezierza Kaszubskiego, nazywanego także ze względu na piękno tutejszej przyrody, Szwajcarią Kaszubską obejmuje Lokalna Grupa Rybacka Kaszuby.

Przyrodniczo - krajoznawcze, turystyczne i rekreacyjne walory Jezior Kaszubskich

Motto:

"W jeziorach nieba serce moje tonie,
pochłaniam zapach dzikiego bzu,
patrzę na lasy cudownie zielone i głośno krzyczę – Jestem tu"

Słowa tej piosenki są głęboko wpisane w serce Kaszubów, ludności zamieszkującej od wieków jeden z najpiękniejszych regionów Polski, Pojezierze Kaszubskie. Pojezierze Kaszubskie jest najdalej na zachód wysuniętą częścią Pojezierza Pomorskiego. Od północy ogranicza go pradolina Redy i Łeby, od wschodu przylega delta Wisły. Od zachodu ograniczają go Wzgórza Szymbarskie ze szczytem Wieżyca (328m.n.p.m.) a na południe w dolinie sandrowej, na terenach zbudowanych ze żwirów i piasków, leżą Bory Tucholskie.

Obszar LGR Kaszuby położony jest w północno – wschodniej części woj. pomorskiego, w bezpośrednim sąsiedztwie Trójmiasta i należy administracyjnie w całości do powiatu kartuskiego. Jest to najpiękniejszy teren na Kaszubach, charakteryzujący się niezwykle malowniczym krajobrazem i różnorodnością siedlisk. Bogactwo krajobrazowe pochodzi z częstego przeplatania się kontrastowych form rzeźby terenu - wniesień i dolin, stromych parowów i łagodnych basenów, jarów i stromościennych pagórków. Budowa podłoża i ukształtowanie powierzchni to wynik działalności plejstoceńskich zlodowaceń a przede wszystkim ostatniego zlodowacenia bałtyckiego. Spływające z topniejącego lądolodu wody wyżłobiły głębokie rynny przecinające pojezierną wysoczyznę pozostawiły po sobie wąskie rzeki, jeziora i oczka wodne dzięki którym region kaszubski zasługuje na miano pojezierza. Jest tu ponad 1100 jezior, z czego ponad 500 to zbiorniki o powierzchni ponad 1ha. Są to najczęściej jeziora rynnowe, o wydłużonym kształcie i mało zróżnicowanej linii brzegowej.

Wśród nich na szczególną uwagę zasługuje zespół 14 jezior raduńsko – ostrzyckich. Jeziora te wypełniają głęboko wcięte rynny i ciągną się kilometrami, tworząc tzw. Kółko Raduńskie. W jego skład wchodzą jeziora: Stężyckie, Raduńskie Dolne, Kłodno, Białe, Rekowo, Małe i Wielkie Brodno, Ostrzyckie, Małe i Duże Bukrzyno, Patulskie, Dąbrowskie oraz Lubowisko. Ich wspaniały łańcuch jak ,,sznur pereł” tworzy najpiękniejszy kaszubski szlak kajakowy, połączony wspólną drogą wodną utworzoną przez rzekę Radunię.

Na niezwykle urozmaiconą rzeźbę terenu pojezierza nakłada się bogata roślinność, w której przeważa roślinność drzewiasta tworząc połacie lasów. Wzniesienia porasta buk i sosna oraz sztucznie wprowadzony świerk, w domieszce występuje także grab, wiąz, jawor, lipa i klon. Na pagórkach przeważa dąb, jawor, grab, wiąz i lipa drobnolistna. Lasy te charakteryzują się dużą bioróżnorodnością roślin zielnych jak i zwierząt. Rosną tu jagody, borówki i grzyby. Mieszkają tu drozdy, sójki, sikorki, trznadle, gile, sroki, wrony oraz rzadkie już rybołowy.

Należy zwrócić uwagę, że Pojezierze Kaszubskie jest miejscem zamieszkania aż 170 gatunków ptaków, w tym 120 gniazdujących. Oprócz tych spotykanych w lasach występują głuszce, żurawie, kszyki, czaple, puchacze, bociany białe i czarne, kruki, muchołówki małe, czajki, bekasy, słonki, brodźce śródleśne, samotne i piskliwe perkozy dwuczube, łyski, łabędzie nieme, gęgały, tracze, myszołowy i jastrzębie. Najczęściej na wodach spotykamy kaczki wśród nich krzyżówkę, rzadziej cyraneczkę, cyrankę głowiankę, czernicę, gęgałę. Na przelotach często można obserwować krakwy, świstuny, ogorzałki, płaskonosy, a nawet uchle, merkanki i lodówki, które zimują na Bałtyku. Pojawiają się także gęsi m.in. zbożowa, białoczelna, mała i gęgawa. Żyje tu też dużo typowych dla nizin ssaków: jelenie, sarny, dziki, zające, borsuki, kuny, jenoty, wiewiórki, jeże. Stwierdzono obecność żab zielonych, trawnych a także sporadycznie ropuch, kumaków, traszki zwyczajnej i grzebieniastej, żaby moczarowej, rzekotki drzewnej, ropuchy paskówki, kumaka nizinnego i grzebiuszki ziemnej. Z gadów spotykamy żmiję zygzakowatą, jaszczurki zwinki, padalce, zaskrońce.

W zbiornikach wodnych występują liczne ryby. Łowi się tu okonie, płocie, szczupaki, leszcze, węgorze oraz smakowitą sielawę. W wodach Raduni, która ma charakter rzeki podgórskiej występują pstrągi, trocie rzadziej łososiowe. Zwraca uwagę także bogactwo bezkręgowców, szczególnie owadów dennych.

"O piękny to zaprawdę kawałek naszej drogiej Ojczyzny, te wzgardzone i zapomniane Kaszuby” – pisał w swoich listach w 1886r. Lubiński o centralnej części Pojezierza Kaszubskiego.

Ten nad wyraz piękny rejon Polski zamieszkiwali i zamieszkują Kaszubi. Pierwsze wzmianki o ich bytności na tych terenach wzmiankowane są w źródłach historycznych już od XII w. Kaszubi mają swój język, kulturę, tradycje i obyczaje. Przez wieki pielęgnowali i przekazywali je następnym pokoleniom, także regionalną muzykę, taniec, haft kaszubski czy malowanie na szkle. Zajęcia i kultura Kaszubów związana była bardzo ściśle z otaczającą ich przyrodą. Dlatego źródłem ich utrzymania stanowiło rolnictwo, rybołówstwo jeziorne i leśnictwo. Głównym ich zajęciem było rybołówstwo, które dostarczało bogatego pożywienia i zapewniało środki do życia. Lasy mieszane obfitowały w grzyby, jagody, borówki, dziką zwierzynę łowną i ptactwo.

Obecnie dzięki dobrej komunikacji z blisko położonym Trójmiastem, obszar LGR Kaszuby staje się ważnym jego zapleczem rekreacyjnym. Rozwija się turystyka sezonowa i wypoczynek sobotnio - niedzielny. Powstają obiekty z bazą noclegową i zapleczem agroturystycznym. Niestety, zasoby przyrodnicze obszaru LGR Kaszuby stanowiące o jego walorach turystycznych i atrakcyjności osiedleńczej poddawane są silnym zagrożeniom wynikającym z gwałtownego rozwoju osadnictwa i napływu turystów.

Od kilkunastu lat naukowcy i użytkownicy Jezior Kaszubskich (największego skarbu tej Ziemi) alarmują o postępującej degradacji kaszubskich ekosystemów jeziornych. Przyczyną nie jest zła wola użytkowników tych jezior lecz niska świadomość ekologiczna i brak wiedzy na temat ich funkcjonowania.